21. Wyjechała

Obudziłam się ze strasznym bólem głowy. Tak to była niezła impreza urodzinowa. Już jutro mecz finałowy, więc dzisiaj muszę spełnić swój plan. Wstałam z łóżka i poszłam się ogarnąć. Uszykowana ruszyłam na śniadanie do restauracji, tam czekała już większość piłkarzy z podobnymi objawami co ja. Zabrałam tylko mocną kawę i przysiadłam się do stolika przy którym siedzę chyba od początku mojego pobytu tutaj. Muszę się przyznać ale będzie mi tego strasznie brakować po powrocie do Polski. Po chwili przy stoliku pojawił się Neymar, posłałam mu delikatny uśmiech i zajęłam się swoją kawą.

-Jakie masz plany na dzisiaj?- zapytał kiedy wypiłam połowę swojego napoju, rozejrzałam się po Sali by się upewnić czy mogę mu odpowiedzieć

-Jadę do Londynu- uśmiechnęłam się

-Aaa… realizujesz swój plan

-żebyś wiedział- wytknęłam język w jego stronę

-Wszyscy ruszać się i na trening- zawołał trener, a piłkarze z niezadowolonymi minami ruszyli powolnie za nim.

W samotności dokończyłam swoją kawę, po czym udałam się do swojego pokoju. Najpierw przejrzałam loty z Madrytu do Londynu, okazało się, że najbliższy jest za trzy godziny, i to właśnie nim postanowiłam polecieć, powrót miałam jutrzejszego dnia z rychłego rana. Tak więc zdążę wrócić jeszcze przed porannym treningiem chłopaków. Zarezerwowałam jeszcze pokój w jakimś hotelu nieopodal stamford bridge gdyż było to jedyne miejsce które kojarzyłam.  Potem przejrzałam strony z informacjami z ojczyny nic się tam nie działo ciekawego, oprócz tego co zawsze więc zamknęłam laptopa, i postanowiłam spakować kilka rzeczy, kiedy usłyszałam jakieś hałasy dochodzące z korytarza. Zaintrygowana wyjrzałam na zewnątrz i ujrzałam Daniego holującego Neymara.

-Co mu się stało-?- przeraziłam się z lekka

-To nic takiego coś mi tylko przeskoczyło- zapewniał mnie Brazylijczyk

-No ale co teraz?!Jutro mecz!- nie wiem dlaczego tak się tym przejęłam ale cóż poradzić taka jestem

-Nie martw się kochanie, nic mi nie będzie odpuszczę tylko dzisiejszy trening, a jutro  wrócę na murawę i wygramy mecz- oznajmił pewny siebie

-Właśnie jeśli o treningu mowa, to ja już muszę iść trener kazał mi tylko odholować cię do hotelu i wracać. Tak więc poradzisz sobie?- zapytał przyjaciela,

-Zajmę się nim- wypaliłam zanim pomyślałam a ci spojrzeli na mnie zdziwieni- oj no nie patrzcie się tak na mnie ty pomagałeś mi kiedy byłam chora, uznaj to za rewanż. A ty już idź bo będziesz karne kółeczka biegał a tego chyba nie chcesz- zwróciłam się do tego starszego Brazylijczyka

-Ok. tylko mam nadzieję zastać go żywego, bo jak przypomnę sobie jak się zachowywaliście na początku to mam co do tego wątpliwości-zaśmiał się Dani

-Oj zamknij się i już idź na ten trening- ponaglił go Neymar, czego tamten grzecznie posłuchał i udał się ku wyjściu

-Dobra chodź do mojego pokoju- piłkarz zdziwił się na moje słowa- no co jest bliżej a ty chyba nie powinieneś przemęczać nogi nie?- wyjaśniłam szybko

-No masz rację

Weszliśmy razem do pokoju a piłkarz rozsiadł się na moim łóżku, w tym czasie ja dorzuciłam do mojej torby podróżnej kilka niezbędnych rzeczy jak książka i tablet, bo w końcu jakoś muszę wypełnić cza w samolocie

-Przynieść ci herbatę czy coś?- zaproponowałam uprzejmie

-Nie dziękuję, ale ty się gdzieś wybierasz?- nie wiem czemu ale wydawało mi się, że przejął się taką możliwością

-No tak mówiłam ci, że lecę do Londynu

-A rzeczywiście kompletnie o tym zapomniałem- pacnął się w czoło, co mnie jeszcze bardziej rozbawiło- a wiesz co, może ja…- przerwał jakby zastanawiał się czy to co chce powiedzieć jest dobre- może ja polecę z tobą

-Nie wiem czy to dobry pomysł. Są mistrzostwa nie powinieneś opuszczać terenu hotelu, jutro finał, a w dodatku twoja noga- nie wiem jakie jeszcze miałam podać mu powody by zrezygnował z tego wyjazdu bo coś przeczuwam, że może on zdecydować o moim dalszym życiu.

-No ale spójrz podróżowanie z kimś jest ciekawsze a po za tym chyba wrócisz przed meczem, przecież nas tak chyba nie zostawisz co nie? A co do mojej nogi to nie będę jej nadwyrężał, wystarczy tylko dojść do samolotu, a potem do taksówki- upierał się przy swoim

-Nadal nie jestem pewna co do słuszności tejże decyzji

-Tak właściwie to wiesz gdzie mieszka Torres?

-nieee- rzeczywiście o tym to nie pomyślałam

-to jak miałaś zamiar znaleźć Lilianę?

-Dobra pakuj się- poddałam się jego woli. Po czym razem udaliśmy się w stronę jego pokoju, gdzie ten zaczął przerzucać ubrania z większej torby do mniejszej, jak tak na to patrzałam to miałam wielkie wątpliwości, że on to wszystko tak zmieści

-Wiesz co myślałam, że jako piłkarz jesteś przyzwyczajony do podróży a tym bardziej do pakowania- stwierdziłam układając jego ubrania w zgrabną  kosteczkę. Tak wiem jestem dobrym człowiekiem- ale chyba się myliłam

-Nie marudź. Skończyłem

-Serio ty skończyłeś- posłałam mu dziwne spojrzenie

-No dobra. Dzięki za pomoc, kupię ci za to lizaka

-Tak! Kocham lizaki

-Nie skomentuje tego- zaśmiał się perliście

Uznaliśmy że pora już ruszać w kierunku lotniska. Wiadomo trzeba liczyć się z korkami oraz z długą odprawą. Przed wyjazdem zostawiliśmy wiadomość dla reszty w recepcji, żeby ię o nas nie martwili, i że oddam im ich piłkarzyka przed jutrzejszym treningiem.

Lot minął nam w przemiłej atmosferze. Muszę się do tego przyznać ale coraz lepiej czuję się w jego obecności. Niestety cały dobry humor minął kiedy Ney zapytał czy podjęłam decyzję co do wyjazdu. Bo naprawdę nie miałam pojęcia co z tym zrobić.  Na szczęście uratowała mnie stewardessa która oznajmiła że lądujemy przez co owa rozmowa została przełożona w czasie, ale pewnie niewielkim bo pojutrze wyjeżdżamy.

Z lotniska udaliśmy się prosto do hotelu, gdzie pojawił się kolejny problem, gdyż ja nieświadoma, że piłkarz przyleci wraz ze mną zarezerwowałam jeden pokój, a obecnie nie było żadnych innych wolnych w całym budynku. Ostatecznie doszliśmy do porozumienia, że przecież to nie będzie pierwszy raz kiedy będzie my dzielić wspólne łóżko, więc to chyba nic takiego.

Po objedzie wyruszyliśmy samochodem , który Neymar znowu pożyczył od swojego kolegi, czy bycie piłkarzem oznacza przyjaciół w każdym większym mieście na świecie? Swoją drogą to całkiem fajne. No ale udaliśmy się w kierunku domu Torresa gdzie mieliśmy nadzieję dowiedzieć się gdzie możemy znaleźć ukochaną Fabregasa. Na nasze szczęście to właśnie ona otworzyła nam drzwi. Po dwóch godzinach przekonywania udało mi się namówić dziewczynę by poleciała z nami na jutrzejszy finał i porozmawiała z szatynem. Była ona naprawdę uroczą i piękną dziewczyną a lekko zaokrąglony brzuszek tylko to podkreślał. Nie miałam wątpliwości dlaczego przyjaciel się w niej zakochał. Jednak w jej oczach żona było dostrzec nutkę czegoś więcej nie wiem co to było ale miałam wrażenie że mimo przyjaciół czuła się tutaj samotna, może to właśnie brak ojca dziecka jej doskwierał? Mam nadzieję, że jutrzejszego dnia wszyscy będą szczęśliwi w tym Lila z którą naprawdę chyba się zaprzyjaźnimy. Nie chcieliśmy dłużej męczyć przyszłej mamy, umówiliśmy się więc jutro o 6 na lotnisku po czym opuściliśmy dom piłkarza

Pogoda jak na Anglią nie dopisywała, my jednak mimo wszystko postanowiliśmy wykorzystać okazję do spaceru, jak zwykle zaczęliśmy się wygłupiać co spotykało się z dziwnymi spojrzeniami pozostałych przechodniów, ale cóż w tym momencie nas to nie obchodziło.  W pewnym momencie zdziwiło mnie zachowanie Neymara, stanął w miejscu przyciągając mnie do siebie i wyciągając rękę w której trzymał telefon

-Co ty robisz- nie zrozumiałam jego zamiarów

-Oj no switfocia na pamiątkę

-Aaaa okej- Zapozowałam do zdjęcia jednak zanim flesz zdążył błysnąć poczułam usta piłkarza na swoim policzku przez co jeszcze szerzej się uśmiechnęłam. Spojrzeliśmy na zdjęcie, i naprawdę wyglądaliśmy jak para zakochanych w sobie ludzi. Z pewnością będzie to moje ulubione zdjęcie

Zmęczeni wróciliśmy do hotelu i od razu zasnęliśmy. Kiedy się obudziłam następnego poranka z przerażeniem spojrzałam na zegarek, no świetnie zaspaliśmy. Szybko zaczęłam szarpać Brazylijczyka za ramię by tylko go wreszcie obudzić co nie było łatwym zadaniem

-Delikatniej kochanie- zwrócił się do mnie, jednak nie miałam czasu by rozmyślać nad tym jak mnie nazwał-Zamknij się, zaspaliśmy więc jeżeli nie chcemy by trener zabił nas obu na twoją nieobecność na meczu, to radzę ci szybko podnosić ten zgrabny tyłeczek i pakować się do taksówki

-Uważasz, że mój tyłek jest zgrabny?- zapukał z cwaniackim uśmieszkiem

-Serio z całej mojej wypowiedzi o śmierci, mordowaniu i meczu ty zapamiętałeś to że wspomniałam twój tyłek?

-Oj no nie denerwuj się bo ci zmarszczki wyjdą- odpowiedział mi jednak tak jak prosiłam podniósł się, i czym prędzej przebraniu udaliśmy się na lotnisko, gdzie w samolocie czekała na nas już dziewczyna, a piłkarz ledwo siadając na fotelu od razu zasnął, co mnie znowu rozśmieszyło

-Jesteście świetną parą- stwierdziła dziewczyna spoglądając raz w moją stronę raz w Neya

-Ale my nie jesteśmy razem

-Dlaczego- zdziwiła się

-No cóż znamy się niedługo, i nic między nami nie ma- stwierdziła- No weź widzę jak na siebie spoglądacie, te uśmiechy, i w ogóle, miłość wszędzie. Powiedz o co chodzi tak naprawdę mi możesz zaufać. A czasem rozmowa o czymś na głos pomaga w podjęciu ostatecznej decyzji- posłała mi szczery uśmiech. Nie wiem dlaczego ale wiedziałam, że jej naprawdę mogę zaufać-To jak?

-No okej. Rzeczywiście czuję coś do niego, ale to za krótko bym mogła ostatecznie stwierdzić co to takiego, a po za tym pochodzimy z dwóch różnych krajów odległych o paruset tysięcy kilometrów. Jutro się rozstaniemy i to będzie koniec owej przygody

-A to nie zaproponował ci być z nim wyjechała?

-Zaproponował ale ja nie wiem czy to dobry pomysł, tam mam rodzinę znajomych, i w ogóle

-Dziewczyno spójrz na mnie. Fabs przed wyjazdem też zaproponował mi bym się z nim przeprowadziła, jednak ja miałam te same rozterki co tyi podjęłam chyba najgorszą decyzję w swoim życiu. Mimo wszystkich przyjaciół którzy mnie wspierali, to czułam się samotna bo nie było przy mnie człowieka którego tak strasznie kocham- opowiadała a po jej policzku spłynęła samotna łza- Naprawdę nie wiesz jak jestem ci wdzięczne, że przyjechałaś tutaj, bo jeżeli nie ty to nie wiem czy miałabym odwagę się z nim kiedykolwiek spotkać

-Nie masz za co dziękować- odpowiedziałam przytulając nową przyjaciółkę

Rzeczywiście rozmowa z nią dużo mi pomogła ale nadal nie wiem jaka będzie moja decyzja co do wyjazdu.

Prosto z lotniska udałyśmy się do hotelu a Neymar na trening, więcej już go nie widziałam tego dnia. Wraz z Lilą obmyślałyśmy plan jak oznajmimy Cecsowi o jej obecności. Godzinę przed meczem zaczęłyśmy przygotowania, ja założyłam koszulkę którą otrzymałam od Neya na urodziny do tego czarne krótkie spodenki i zwyczajne trampki włosy zostawiłam rozpuszczone, a jako makijaż ograniczyłam się do tuszu do rzęs. Lila za to założyła zwiewną miętową sukienkę do połowu ud, plus baleriny. Miałyśmy miejsca w sektorze dla VIP-ów, które załatwił nam Neymar. Spotkałyśmy tam inne dziewczyny narzeczone oraz żony, piłkarzy. Czułam się tam dziwnie w końcu nie należałam do radnych z nich. Po nerwowych 90 minutach, To my wygraliśmy. Celnymi strzałami mogli pochwalić się Messi który oba swoje gole zadedykowała swojej pięknej dziewczynie oraz synkowi, jakże i zdobywca zwycięskiego gole czyli mój ukochany Brazylijczyk. Ukochany? Czy ja właśnie to powiedziałam? Cóż może to i prawda i zaczęłam zakochiwać się w tym osobniku?

Widząc szczęśliwych piłkarzy skaczących jak takie dzieci po murawie wraz z Lilianą postanowiłyśmy ruszyć za pozostałymi wags . Lila została na uboczu a ja poszłam poszukać Fabregasa

-Cześć- przywitałam się z nim kiedy już go zalazłam- Gratuluję zwycięstwa, a teraz mam dla ciebie nagrodę- posłałam mu tajemniczy uśmiech

-Nagrodę jaką?- zaciekawił się

-Chodź to zobaczysz- złapałam go za rękę i poprowadziłam w stronę gdzie zostawiłam dziewczynę. Zszokowany piłkarz zatrzymał się po czym szybko podbiegł do ukochanej i Mosno ja przytulił

-Widać, że są szczęśliwi- usłyszałam za sobą jakże ten wspaniały głos

-Tak bardzo- odpowiedziałam nie odwracając się od tego obrazka

-Też bym tak chciał- szepnął niby do siebie, ale usłyszałam

Po wzniesieniu pucharu, i odtańczeniu dzikich tańców na murawie wszyscy udaliśmy się do hotelu, nie było dzikiej imprezy, bo takowa miała się jutro odbyć na Camp Nou, a wylot samolotu był wcześnie rano więc wszyscy ruszyli do swoich łóżek, i prawdopodobni zasnęli. Chyba tylko ja nie miałam takiego szczęścia i całą noc rozmyślałam, aż w końcu nad ranem podjęłam decyzję. Mogę jej potem żałować, ale trudno tak już jest w życiu. Rano zanim jeszcze piłkarze powstawali, spakowałam resztę moich rzeczy i udałam się na spotkanie z moim współpracownikiem.

PERSPEKTYWA NEYMARA

Obudziłem się rano, po czym szybko zabrałem swoją torbę i wraz z Danim opuściliśmy pokój. zostawialiśmy swoje bagaże w holu i  jak inni udaliśmy się na śniadanie. Wszyscy byli zadowoleni i uśmiechy nie schodziły im z twarzy, jedyne co mnie zdziwiło to brak mojej ukochanej blondynki. Ukochanej? Tak właśnie tak czuję. Może to i dziwne, ale ja naprawdę w tak krótkim czasie zdążyłem się w niej zakochać. Postanowiłem pójść sprawdzić czy czasem jeszcze nie śpi. .Niestety nikt nie odpowiadał na pukanie. Z czarnymi myślami udałem się do recepcji

-Przepraszam czy wie może pani gdzie jest dziewczyna, która mieszkała w pokoju 435?- zapytałem uprzejmie kobietę

-Wymeldowała się ona wcześnie rano i wyjechała…- mówiła coś jeszcze ale już tego nie słuchałem, ciągle miałem w głowie te jedno słowo „wyjechała”. Naprawdę byłem taki głupi i wierzyłem, że poleci ze mną do Barcelony. Ale na co ja liczyłem? Przecież nie jestem nikim więcej jak zwykłym piłkarzyną i nie zasługuję na miłość

-Co jest?- zapytał mnie zdziwiony Fabregas

-Inez wyjechała-

-Ale jak to?

Nie wiem widocznie nie zasługuję na jej miłość…

-nie pleć bzdur, ona na pewno nie…

-nie chcę o tym rozmawiać- uciąłem jego wypowiedź i udałem się samotnie do autobusu.

-~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Wybaczcie mi że musiałyście czekać oraz wszystkie błędy jak również tak denny rozdział

ale pisałam go wczoraj, a właściwie dzisiaj o 3 w nocy

a o tej porze to ja praktycznie nie myśle

Mimo tego mam nadzieję że pojawią się chociaż jakieś miłe opinie

Teraz muszę uciekać bo za 40 minut SGP Łotwy

i trzeba kibicować :D

Pozdrawiam AMZ

CZYTASZ =KOMENTUJESZ 

(tak dla motywacji)