14 To tylko piłkarze wiadomo o czym myślą

-Poczekaj Martin wezmę tylko te papiery- trener szukał czegoś w swoim biurku a my leżeliśmy bez ruchu pod tym łóżkiem –Mam !- zawołał mężczyzna po czym na nasze szczęście wyszedł z pokoju. Poleżeliśmy chyba jeszcze z jakieś pięć minut w obawie, że się wróci, ale tego nie zrobił, więc mieliśmy wolną drogę by opuścić kryjówkę. Szybkim tempem wróciliśmy do salonu gdzie przebywała reszta

-Co wyście robili tyle czasu?- zaciekawił się Messi

-Nie chcesz wiedzieć- wyszczerzył się cwaniacko Brazylijczyk

-Taa my i tak wiemy co tam się działo- zaśmiali się wszyscy razem

-Nic z tych rzeczy!- zarzekałam się. W sumie mogli tak pomyśleć. Zniknęliśmy z ich pola widzenia na jakieś pół godziny, a wróciliśmy ze zmierzwionymi włosami i pogniecionymi ubraniami. To tylko piłkarze wiadomo o czym pomyślą.  Swoją drogą to Neymar musiał gdzieś pod tym łóżkiem wytrzeć połowę swojego żelu na włosach, i teraz wyglądał przekomicznie z nową fryzurą.

-Ej to skoro Geri będzie świadkiem na waszym ślubie, to ja chcę być chrzestnym waszego syna- zarządził Cesc

-My nie planujemy mieć syna- wypaliłam

-A co wolisz córeczkę?- zapytał poważnie Neymar- popracujemy nad dwójką, jeżeli zechcesz- i znowu tan cwany uśmieszek

-Ja z wami nie wytrzymam. Idę spać

-W sumie to my też powinniśmy. Jutro mecz- orzekł Kapitan

-To dobranoc- i po tym wszyscy rozeszli się do swoich pokoi

-Po długiej i relaksującej kąpieli, już przebrana kładłam się do łóżka . To już koniec niespodzianek na ten dzień pomyślałam. Jednak się pomyliłam.

Kiedy już zasypiałam po pokoju rozeszło się ciche pukanie do drzwi. Myślałam że mi się wydawało jednak pukanie się powtórzyło. Niechętnie zwlekłam się z łóżka spod cieplutkiej kołdry i otworzyłam drzwi, a tam ujrzałam Neymara w samej piżamce i kocykiem w ręce.

-Przenocujesz mnie? Dani strasznie chrapie i nie mogę w ogóle zasnąć, a jak wiesz jutro mecz i muszę być wypoczęty. Proszę…- złożył ręce jak dziecko i zrobił minkę kota ze Shreka. Kiedy spojrzałam w te jego brązowe oczy nie miałam serca by mu odmówić i zostawić samego na tym korytarzu, więc wpuściłam go do środka, a ten a ten od razu rzucił się na moje łóżko.

-Gdzie?! Nie powiedziałam że możesz spać w moim łóżku

-To gdzie?- zdziwił się piłkarz

-Na dywanie- wskazałam puszysty materiał leżący koło łóżka

-Jesteś wredna- powiedział ale posłusznie przeniósł się na podłogę

-Ale za to mnie lubisz- zaśmiałam się

-Nie tylko- dopowiedział cicho, jednak ja to usłyszałam, ale zostawiłam bez komentarza

-Znaj me dobre serce i oto poduszka dla ciebie

-Dziękuję czcigodna i łaskawa pani, Jednak nadal nie rozumie dlaczego nie mogę spać z tobą w łóżku. Przecież nic ci nie zrobię. Chyba że będziesz chciała- poruszał zabawnie brwiami.

-Spadaj- drugi raz tego dnia rzuciłam w niego poduszką- Po prostu nie mam zamiaru obudzić się i ujrzeć twoją twarz.

-Oo dziękuję teraz na pewno będzie mi wygodnie- zaśmiał się i poprawił pod głową stos składający się z dwóch poduszek- a co boisz się, że zapatrzyłabyś się w to piękno i nie potrafiłabyś żyć bez mojego widoku co rano?

-Pff. Dobranoc. –rzuciłam na odczepne

-Dobranoc piękna- mogłabym się założyć, że w tej chwili szczerzy zęby w tym jego typowym uśmieszku

Zaśnięcie tego dnia nie zajęło mi dużo czasu. Wsłuchiwałam się w miarowy oddech Brazylijczyka a przed oczami ujrzałam te jego uśmiechniętą twarz. Z tym widokiem i własnym uśmiechem odpłynęłam sama nie wiem kiedy, nie myśląc o tym co wydarzy się jutrzejszego dnia.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Jakiś komentarz tak dla motywacji, bym wiedziała, że mam dla kogo to pisać  ?