12. Wy się tylko cieszcie, że nie potraficie czytać po Polsku

Wieczorem, po treningu chłopaków, który większość przesiedziała przygotowując Neymara do konferencji, jakby byłą to jego pierwsza, wszyscy siedzieliśmy w pokoju Victora, by obejrzeć i pośmiać się z naszej  `11`. Po kilkunastu minutach, Gerard zaczął się nudzić, i wymyślił sobie zabawę w fryzjera. Wszystko było by dobrze gdyby nie robił tego na moich włosach. W końcu nie wytrzymałam i wcisnęłam mu do ręki telefon z włączoną jakąś grą, ten z dziwnie zadowoloną miną zaczął coś tam klikać ale nie sprawdzałam już co.

Reporterzy zadawali piłkarzowi pytania związane głównie z klubem, i zespołem, ale zawsze musi się wyrwać jakiś narwaniec , i tym razem ktoś zapytał go o te zdjęcia z przed dyskoteki. A ten jakby nigdy nic zaczął gadać o swojej nowej miłości. Jako dowód pokazał swój telefon z włączoną jakąś przesłodzoną rozmową, pełną buziaczków  i serduszek

-Ja ciebie też- powiedział prosto do kamery. Inez- tak zwracają się do mnie piłkarze Barcy, a Neymar dostawał sms-y wtedy kiedy Gerard robił sobie niby przerwy w grze

-Zabiję was- wydarłam się na cały pokój, a przerażeni piłkarze spojrzeli na mnie jak na wariatkę. Tylko jeden uśmiechał się jak głupi do sera. Więc teraz wszyscy spoglądali na niego oczekując wyjaśnień.

-Oj no to był jego pomysł- wskazał na telewizor

-Czyli  te sms-y były od ciebie?- zdziwił się Messi

-Nie ode mnie tylko Gerarda-  wytłumaczyłam się szybko

-Teraz to ja już nic nie rozumiem- zmartwił się Pedro

-Bo dałam mu swój telefon by odwalił się od moich włosów

-To Ney prosił mnie bym załatwił  mu twój numer

-I to ma być ta jego zemsta? Pff. Jak ja was opiszę w następnym artykule to wy się cieszcie, że po Polsku czytać nie umiecie- pogroziłam

Po godzinie wszyscy rozeszli się do swoich pokoi. Następnego dnia kiedy chłopacy byli już na treningu ja jeszcze leżałam sobie w łóżku. Dopadł mnie leń, więc  spotkaliśmy się dopiero po południu w pomieszczeniu przerobionym na potrzeby piłkarzy, był to tak jakby salon gier. Miałam już dość samotności więc zabrałam laptop i udałam się do nich. O dziwo ucieszyli się nawet na mój widok. Usiadłam sobie na kanapie pomiędzy Cescem a Pedro, i kontynuowałam oglądanie nowego odcinka mojego ulubionego serialu.

-Inez możesz mi pomóc chwilkę?- zawołał mnie jak zwykle Gerard

-Dobra- odłożyłam laptop na stolik, i upomniałam piłkarzy by uważali na kabel od ładowarki leżący na podłodze- o co chodzi?

-Bo wiesz, chodzę z Shaki już od ponad roku, i …- nie dokończył bo po pomieszczeniu rozniósł się głośny huk. Spojrzałam w tamtym kierunku i co ujrzałam? Mój laptop leżący na podłodze nie nadający się do dalszego użytku

-Odkupię- rzucił szybko Neymar, który spowodował śmierć mojego skarbeczka

-Przez ciebie nie wiem czy Derek żyje.  Właśnie miał stoczyć ważną bitwę z Deukalionem i nie wiem co się dalej stanie- wyrzuciłam zrozpaczona

-YYY a kto to jest Derek?

-Bohater mojego ulubionego serialu,, i właśnie miał walczyć z Deukalionem alfą sfory alf i oni by chcieli, by on się do nich dołączył, ale Derec tego nie chce bo wtedy musiał by zabić swoją sforę

-Dobra rozumiem

-Ale ja nie wiem czy on przeżył- wiem zachowuję się jak dziecko…

-Coś wymyślę

-Ciekawe co? O ile mi wiadomo, żaden z was nie ma przy sobie komputera z dostępem do Internetu

-Chodź ze mną- złapał mnie za dłoń a w tej chwili, po plecach przeszedł mnie dreszcz, wyczuł to spojrzał mi w oczy, uśmiechnął się i ruszył dalej.

-Gdzie idziemy?- Zapytałam kiedy weszliśmy do windy

Kiedy drzwi się zasunęły oparłam się plecami o ścianę. <Jak ja nie lubię małych przestrzeni> Po chwili Neymar stanął przede mną, a swoje dłonie oparł o ścianę obok mojej głowy, i patrzył się głęboko w moje oczy. To ja pierwsza nie wytrzymałam i zbliżyłam swoje usta do jego tak by mogły się złączyć w namiętnym

pocałunku. Jego ciało coraz bardziej napierało na moje co wywoływało u mnie dreszcze.

 Swoimi dłońmi masowałam jego kark, a on gładził moje plecy. W tej chwili nic się dla nas nie liczyło, ważna była tylko ta druga osoba.